با توجه به این آیه قرآن: (آن زنانی را که از نافرمانی و بدخوییشان بیم دارید نخست پندشان دهید و [از بدی عاقبت نافرمانی عذاب الهی بترسانید] و [اگر مفید نبود] در خوابگاه از آنان دوری کنید [و اگر دوری کردن هم سودی نبخشید] آنها را بزنید، پس اگر از شما اطاعت کردند راهی را به سوی ایشان نطلبید که خداوند بلند مرتبه و بزرگ است). سؤالم این است: وقتی زن تمکین جنسی نکند، باید نصیحتش کرد، بعد اندرزش داد، بعد از او دوری کرد، بعد اگر سر راه نیامد، او را زد. زنی که تمکین جنسی نمی‌کند، خود به خود دارد دوری می‌کند، پس دیگر دوری کردن از او چه فایده‌ای دارد؟

مراد از ترسیدن از نشوز در آیه 34 سوره نساء[1] این است که علائم نشوز و نافرمانی به تدریج پیدا شده بگونه‌ای که ظاهر امر نشانگر آن است که زن می‌خواهد ناسازگاری را آغاز کند،[2] نه این‌که عملاً ناسازگاری را آغاز کرده باشد. پس معنای آیه این نیست که زن به هیچ وجه تمکین جنسی نمی‌کند، تا گفته شود که او خودش از شوهرش دوری کرده و دوری با او معنایی نخواهد داشت.می‌کند، بلکه هنوز ناسازگاری نکرده تنها نشانه‌های ناسازگاری در وی پیدا شده است، از این‌رو؛ با این معنایی که از آیه شد دوری کردن از آنها معنا پیدا می‌کند.
علاوه بر اینکه نشوز، منحصر در خودداری از تمکین جنسی نیست.   [1] . «... وَ اللاَّتی‏ تَخافُونَ نُشُوزَهُنَّ فَعِظُوهُنَّ وَ اهْجُرُوهُنَّ فِی الْمَضاجِعِ... ». [2] . طباطبایی، سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج ‏4، ص 345، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، 1417ق؛ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج ‏3، ص 372، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ اول، 1374ش.